De melkweg

Ik keek naar de sterren, daar diep in het immense heelal
De koele kalme zwartheid, zo stil en ver

Een wolkenflard, voortgedreven door de westenwind, wit oplichtend in het maanlicht
streek door mijn beeld

Weg van de aardse beroering
voelde ik een overweldigende heimwee

Ik voelde een band met een gindse wereld
Een wereld, ver weg
Een wereld, anders dan hier

En ik hoopte
dat
ik eens
weer
vrij zou zijn