De melkweg
Ik keek naar de sterren, daar diep in het immense heelal
De koele kalme zwartheid, zo stil en ver
Een wolkenflard, voortgedreven door de westenwind, wit oplichtend in het maanlicht
streek door mijn beeld
Weg van de aardse beroering
voelde ik een overweldigende heimwee
Ik voelde een band met een gindse wereld
Een wereld, ver weg
Een wereld, anders dan hier
En ik hoopte
dat
ik eens
weer
vrij zou zijn